Yitip giden devrimler gibi Dost sesin dost gülüşlerin Şimdi çöllerde bir damla su Sen artık kendin değilsin (2) Öfke çaresizlik bilirim Çaresizliğine ölürüm Sesinde açan bulutlara İnan herşeyimi veririm
Sanmaki bir yitiktir Hüzünlere sarılman Sanmaki gülüm, Bu hüzün öldüğünde bitecektir
Bir gün mavi bulutlara Biner sonsuza giderim Dost sesini bulana dek Karanlığa gülümserim.. (2)